Wat vliegt de tijd! We wonen alweer een maand in ons nieuws huis in Caromb in Frankrijk.
En of we al helemaal gesetteld? Een beetje… we zijn druk bezig met wennen…
Verhuiswagen
Na een paar weken klussen is het eindelijk zover! Er komt een enorme vrachtwagen het terrein opgereden en onze inboedel uit Nederland wordt gebracht. Precies op die dag tikt de temperatuur voor het eerst 38 graden aan… zweten dus. Maar wat is het bizar om je spullen na al die maanden weer terug te zien… in een nieuw huis in Frankrijk… En ik geef heel eerlijk toe, we hebben veeeeeel te veel spullen. Van sommige dingen wisten we niet eens meer dat we ze hebben. Ons huis is niet klein, maar alles een plekje geven, en weer terugvinden, is toch een uitdaging. Ik zeg “puce” of “vide grenier“… voor de niet-Frankrijk kenners: wat we in Nederland vroeger met Koninginnedag deden op een kleedje maar dan in Frankijk op een zondagochtend in het zonnetje.
Stap voor stap
Van verschillende kanten hebben we het (hele goede) advies gekregen niet overhaast allerlei besluiten te nemen maar om eerst maar eens een poosje in het huis te wonen. Voelen hoe het is. Wennen. En daarna te bekijken wat we als eerste willen aanpakken: de tuin, terrastegels, verwarming, isolatie, koeling, gasoven vervangen, zonnepanelen…. Eigenlijk komt dit best goed uit want ook in Frankrijk is er op dit moment een tekort aan arbeidskrachten en materialen.
Twee dingen zijn nu voor ons nu wel urgent: de lekkage bij de veranda en het ventilatiekanaal in de keuken om ons contact bij de gasleverancier te deblokkeren. De lekkage komt goed, denk ik. We zoeken wel nog een “plombier agree gaz“. Dus als je iemand weet die bereid is een klein klusje te komen doen… ik hoor het graag… hij/zij moet wel een verklaring tekenen en een factuur sturen, anders is de gasleverancier weer niet blij. En in september hebben we toch wel een gaslevering nodig als we in de winter niet willen bibberen van de kou.
“Canicule“
Bij kou kunnen we ons nu nog niets voorstellen, het is inmiddels bijna iedere dag 35 graden of warmer. Hoe je het ook went of keert, warmte is heerlijk als je vakantie hebt, maar werkt verlammend als je moet werken. Klussen of in de tuin werken lukt alleen in de ochtenduren of laat in de avond. En als je om 15.30 uur inlogt om een online vergadering bij te wonen met de luiken en ramen potdicht om de warmte buiten te houden, is dat best even wennen. Fietsen is alleen fijn in de ochtenduren, en dat moet dan wel weer lukken met werk. Regelmatig schieten fietstochtjes erbij in. Jammer want de omgeving van Caromb is zo mooi. Maar goed, wat in het vat zit verzuurt niet.
Zwembadonderhoud tijdens een hittegolf is ook zoiets waaraan je moet wennen… wij schrokken ons rot toen het zwembadwater op een ochtend mosgroen bleek in plaats van helderblauw. Maar al doende leert men en met hulp van Martin (100x dank) en zeer behulpzame medewerkers in de zwembadwinkels, weten we de volgende keer beter hoe we de PH-waarde van het water onder controle kunnen houden. Mosgroen water zorgde toch wel voor een klein paniekaanvalletje.
Net als de paar struiken en planten die onze tuin rijk is…. twee mensen die in Utrecht een postzegeltuintje bezaten, gaan nu proberen twee oude olijfbomen, rozenstruiken en andere planten (ja,ja… de namen zoeken binnenkort op) in leven te houden bij wekenlang 35 graden… ik laat weten hoe dit afloopt 😉
Buren
Inmiddels hebben we met de meeste buren kennis gemaakt. De overbuurvrouw stond aan de deur met een mandje verse zwarte vijgen (Caromb staat bekend om de zwarte vijg) en de abrikozen van de andere buurman waren ook niet te versmaden. Van de overbuurman schuin links kregen we een fles wijn, hij heeft een eigen “domaine” (wijnhuis) en je begrijpt het al, hij wordt onze grootste vriend hier! Binnenkort gaan we uitgebreider kennis maken en verblijden we onze nieuwe buren met de stroopwafels die wij uit Nederland hebben meegenomen. Meteen een goede taaloefening want de buren spreken geen van allen Engels. En wie weet hebben ze nog tips voor een betrouwbare loodgieter of aannemer.
En dan kunnen ook van de gelegenheid gebruik maken en Gizmo te introduceren. Want na bijna 4 maanden zonder kat, is hij ook eindelijk gearriveerd in Frankrijk. De reis is supergoed gegaan en hij lijkt hier snel te wennen. Hij vindt wel dat de cicaden een hoop herrie maken. En op het heetst van de dag wil hij het liefst binnen zijn, op de bank, airco aan, Tour de France kijken… net als zijn baasjes 😉
